Robert bereikt finale van de D-meerkampen

Van onze verslaggever Robert,

Vorige maand speelden Patrick en Robert de kwartfinale van de D-meerkampen. Patrick ging als derde door naar de halve finale, Robert werd op onderling resultaat uitgeschakeld en was tweede reserve.

Aangezien Patrick wat sukkelt met z’n schouder en hij, gelet op het aankomende kampioenschap, geen risico wilde nemen, heeft hij zich, tot zijn grote spijt, afgemeld voor deze halve finale. Omdat er nog twee andere afvallers waren, werd Robert afgelopen zaterdagavond gebeld met de mededeling dat hij mee mocht doen aan de halve finale, in Apeldoorn.

Uiteindelijk waren er twee zevenkampen waarbij de invallers in de Robert’s poule zaten. Ritchie van Lier en hijzelf.

Robert mocht beginnen tegen Paul Bakker. Paul is al in de vijftig maar (of beter gezegd ‘en’) speelt zeer bekeken. Vrijwel elke spin werd op het lichaam van Robert gespeeld die daardoor redelijk kansloos was. Na de 1-1 in games deed Paul er een schepje bovenop en nam Robert wat gas terug (er moesten nog meer potten worden gespeeld waar meer kans was op een overwinning), resulterend in gamestanden van 11-3 en 11-4.

In de tweede partij van de dag moest worden gespeeld tegen Cedric Scappaticci. Cedric had in de vorige ronde nog van Patrick gewonnen dus Robert was gewaarschuwd. Cedric ging volop in de aanval, resulterend in een eenvoudige zege van Robert in de eerste game. Vervolgens ging Cedric uit een ander vaatje tappen en viel nog sporadisch aan. Een geweldige schuifpartij ontstond  (Ruud zou jaloers zijn) en beide spelers weigerden aan te vallen. Uiteindelijk won Robert in de vijfde game met een ruime 11-9.

Als derde tegenstander stond Marcel Vollebregt van de Salamanders op het programma. Robert ontwikkelt zich de laatste tijd als angstgegner voor Marcel, ook in de eerste ronde was Robert veel te sterk. Ook nu was Robert veel beter of misschien wel veel slimmer. Marcel berichtte na afloop dat hij had verzuimd de vorige keer te noteren wat Robert’s zwakke kanten waren. Dat was dus een verschil met Robert die, voorafgaand aan de wedstrijd, nog even had opgezocht hoe tegen Marcel te spelen. Het pakte uit zoals verwacht: een eenvoudige 3-0 overwinning.

De vierde partij was tegen Matthieu Wegh van Taverzo. In de eerste ronde had Robert eenvoudig gewonnen (waarschijnlijk z’n eerste overwinning op Matthieu ooit), in de kwartfinale was Matthieu te sterk en mede daardoor als poulewinnaar naar de halve finale gegaan. De database bood weer uitkomst, en het geluk in de laatste game was ook aan de zijde van Robert. Na een 1-1 tussenstand en een 7-3 achterstand in de derde game zag het er wederom niet goed uit. Robert begon met iets meer druk te spelen en kwam terug tot 8-8. Matthieu mocht serveren en serveerde twee (!) keer fout. Dat buitenkansje liet Robert zich niet ontnemen. In de vierde game was hij iets fortuinlijker dan Matthieu en met 3 uit 4 gloorde de finale.

Tegen Bas Wrekenhorst boekte Robert in de kwartfinale een zeer eenvoudige overwinning, hoe anders ging het nu. Bas speelde met heel veel druk en had met zijn service ook indruk gemaakt op de eerste tegenstander van Robert die hierdoor verloor. Binnen zeer korte tijd stond er een 2-0 achterstand op het formulier. Een van de laatste twee partijen moest worden gewonnen om door te gaan naar de finale en niet afhankelijk te zijn van de resultaten van anderen. Robert zette nog ’s aan, veranderde iets van speelstijl en dit resulteerde in drie gewonnen games.

In de laatste partij van de dag was de andere reserve Ritchie van Lier de tegenstander. Hij had duidelijk nog een punt nodig en was net iets feller en scherper dan Robert. Doordat Robert verloor en Cedric van Marcel won, werd Ritchie vierde in de poule en mag, samen met Paul, Bas en Robert binnenkort uitkomen in de finale van de D-meerkampen. Als bonus mogen de finalisten zich ook inschrijven voor de eerste ronde van de C-meerkampen die eind volgende maand wordt gespeeld.

Koploper!

Van onze verslaggever Robert,

Het was een topavond afgelopen vrijdag in Het Oosterhonk.Het begon al om half zeven. Ik mocht John vervangen en de jeugdtraining doen.We begonnen als warming-up met een potje paaltjesvoetbal. Fanatiek dat we met z’n allen waren. Het eerste natte shirtje was al na een kwarteirtje bereikt. Om kwart over zeven toch maar aan de ‘echte’ training begonnen en iedereen was lekker bezig!

Tegen achten kwam Jasper binnen. Jasper was zo vriendelijk geweest om met Edwin z’n bardienst te ruilen. Jasper laat zien dat hij de kunst van het vlekkeloos draaien van een bardienst volstrekt beheerst. Hij laat zich niet gek maken door twee klanten tegelijk, zet stoïcijns eerst een streepje voordat de koelkast opengaat en heeft voor een ieder een vriendelijk woord. Jasper had het voornemen rond half twaalf weer huiswaarts te gaan maar Jasper had het naar z'n zin en ging pas na enen huiswaarts. Jasper, ook namens ons, dank!

De tegenstander Syedam was inmiddels gearriveerd, en tijdens het inspelen was duidelijk zichtbaar dat ze nog in de winning mood waren na hun 10-0 overwinning van vorige week. Robert begon tegen Ari Sirini en was toch redelijk kansloos. Na drie games was de voorsprong van Scyedam een feit. Toen ook Patrick verloor van Stephan Pieters (een 10-6 voorsprong in de vijfde game was niet aan Patrick besteed) werd het stil in Het Oosterhonk. Dat was natuurlijk de stilte voor de storm, de storm van de tegenstander van het vierde in de personen van Arie de Mik en Anton Keizer van De Treffers. Maar gelukkig hebben we Carlos. Carlos begint met de week beter te spelen en was nu een maatje te groot voor Max Oppenheim. Toen ook het dubbel, deze keer zeer eenvoudig, door Patrick en Robert werd gewonnen, was alleen nog de vraag: hoe groot zal de overwinning uitvallen.

Omdat alleen Carlos nog van Stephan verloor, werd het een 7-3 overwinning. Maar daar moest hier en daar nog hard voor gewerkt worden. Robert had het zeer eenvoudig tegen Max maar Patrick moest er flink voor knokken. De eerste twee games gingen eenvoudig naar Patrick, maar toen begon Max beter te spelen en Patrick verslapte. Max won de derde game en kwam in de vierde game met 8-1 voor. Gelukkig was Patrick op tijd bij de les, en Max scoorde geen punt meer; 11-8. Robert had het zwaar tegen Stephan. De eerste game werd gewonnen maar de tweede verloren. Gelukkig begon barman Jasper zich met de partij te bemoeien: ik mocht niet met een aanval op m’n forehand terug lepelen, ik moest ook met m’n forehand blijven hakken. Jasper, oprechte dank! Zonder deze tip had ik waarschijnlijk niet gewonnen...

Toen het inmiddels al zaterdag was, las Patrick op de site van Papendrecht dat koploper Papendrecht inmiddels koploper af was want ze hadden met 6-4 van rode lantaarndrager Smash verloren. HBM/Taveri dus nieuwe koploper!

De doelstelling linkerrijtje is nu hoogstwaarschijnlijk wel bereikt, nu is het nog de vraag of we als koploper de laatste ronde ingaan. Na vrijdag, als we naar Papendrecht afreizen, zal een en ander duidelijk worden.

Naschift: natuurlijk heet Carlos eigenlijk Carlo maar omdat Jasper het onbedoeld (?) steeds over Carlos had, houden we dat er voorlopig in.

Zware dobber

Van onze verslaggever Bart,

De Treffers (R) thuis
Dit seizoen geen dubbele, trio of nog meer samengevoegde verslagen van meerdere wedstrijden is de afspraak. Daar houden we ons dus aan. Over het tafeltennis valt weinig te schrijven. Zie de verslagen van Dennis. Als ik zie dat Marieke en Luuk daarin de boventoon voeren, weet ik genoeg.

Diezelfde Marieke en Luuk waren afgelopen vrijdag ook aanwezig in het Oosterhonk. Marieke als altijd super vrolijk en enkel lachen. Luuk iets serieuzer, maar wel even mededelend dat hij vijf kilometer hard had gelopen in 22 minuten. Niet dat we een atletiekvereniging zijn, maar wie van Taveri doet ‘m dat na?

Een andere dit seizoen is dat Edwin alle thuiswedstrijden speelt en Bram immer meegaat op verplaatsing. Alleen niet afgelopen vrijdagavond. De zus van Bram is aanstaande vrijdag, wanneer we samen met team 2 – hier is het teken van leven, jewel – op bezoek gaan bij Avanti in Hazerswoude-Dorp, jarig en zodoende heeft Bram gerolen met Edwin en kon onze vedette aantreden in Ridderkerk.

Rutger weet precies waarom we het niet over de uitslag zullen hebben. Bram heeft het aardig gedaan, Dennis iets minder en Bart nog iets minder. De dubbel is al helemaal niet gespeeld. Gelukkig waren de tegenstanders hartstikke leuk, aardig en gezellig. Het was dan ook lachen, gieren en brullen met hen. Echt zelden zo’n gave avond gehad op dat gebied. Zo kan het dus ook!

Bovenstaande berust helaas niet geheel op waarheid, maar wat wel waar is, is dat de eerste klasse toch wel, voor sommige wederom, lastig is. Er gaan veel duels verloren en het lijkt vooral heel erg wennen te zijn. Komt bij dat Bram en Bart hun voorbereiding in duigen hebben zien vallen door respectievelijk vakantie en het beoefenen van echte sporten, Edwin vol continu geteisterd wordt door allerlei fysieke ongemakken en Dennis vast ook wel een of andere smoes aan kan dragen. We komen gewoon een fractie tekort en dat is jammer. Gelukkig maakt dat de onderlinge pret er niet minder om en hoeft niemand zich zorgen te maken om ons.

Aanstaande vrijdag zullen we er weer alles aan doen om te winnen, we zijn dan ook vaak met zijn vieren te vinden op de niet te missen DAT. We hebben het dan ook gewoon nodig, die training. Het niveau moet omhoog en persoonlijk ben ik zeer blij dat ik behalve mijn vaste chauffeur John nu ook twee andere chauffeurs gevonden heb met Sami en Robert. Zonder hen en dus de DAT kan ik denk ik beter meteen stoppen met die blafsport en me vol toeleggen op het wielrennen en hardlopen. Ondertussen is er zelfs een heuse afspreekplek ontstaan bij de Rudolf aan de Kralingse Zoom, wat laten we hopen ook het beginpunt van alsnog een fraai pingpongseizoen kan worden.

Het was nu alvast de plaats waar afgesproken is dat ik donderdag mijn verslag af zou hebben, maar de rotonde daar is zo onvoorstelbaar inspirerend dat het me gelukt is alles vandaag, woensdag, al op papier te hebben. Waarvan akte.