Verslag team 3

Van onze verslaggever Edwin,

Nooit meer linksaf!
Beste lezer, ofschoon dit verslag een “dubbel” is, zullen we omwille van het lezen van interessantere proza maar puntig blijven. Niet? Voor de ontmoeting met Avanti 5 stuurde het navigatiesysteem ons voorbij de van Brienenoordbrug linksaf de A13 op om bij Hazerswoude te geraken.  Neem van ons aan dat je dat beter NIET doet! We konden gelukkig ter hoogte van de dierentuin nog kiezen voor een alternatieve route, hetgeen ons slechts in totaal de vertraging van een luttele 3 kwartier opleverde, zodat om 20.45 uur de 1e wedstrijd van onze ontmoeting aanving. De sympathieke Bart (ik doel hier zonder dubbele bodem op de tegenstander), Ron en Olaf bleken echter al snel een maatje te groot. Serveren, retourneren, plaatsing, variatie. In alles waren de gastheren ons de baas. Zelfs een zieke Ron sloeg met schijnbaar gemak richting elke uiterste hoek of rand op tafel. Bescheiden maakte het wel. Eenzaam voelde het allerminst. John, Marco en Sami waren tegen een hoger team te gast op de tafel naast ons. Hoewel ze al enkele partijen op streek waren, haalden we hen moeiteloos in. We kwamen later aan en waren toch eerder weg. Het opdraven tegen Avanti 5 zou bijna ieders tijdverkwisting zijn geweest, ware het niet dat we dan in de auto geen schik hadden gehad om de capriolen van twee bedrijfspolo’s die om beurten en uiteindelijk gezamenlijk de vluchtstrook tot hoofdrijbaan verkozen en gebruikten. Edwin, die “Blik op de weg” en “Wegmisbruikers” tot zijn favoriete beeldbuisuitzendingen rekent, had de boefjes graag ter plekke met optische en geluidsignalen klemgereden. Maar goed, we hadden andere zaken aan het hoofd. Zoals de hockeyvelden bij Berkel en Rodenrijs (of iedere andere willekeurige plaats in Zuid Holland, waar Bart blindelings en op twee wielen met 36,3 km/uur de plaatselijke fauna tracht te ontwijken), welke circa 5 minuten fietsen van Barts netelige onderkomen verwijderd zijn. We hadden er toen inmiddels al wel 43 minuten reistijd en 13 bochten naar rechts opzitten. Volgens de mobiele routeplanner bleef de beoogde locatie een half uur van ons verwijderd, wat we ook deden. Uiteindelijke kwamen we er natuurlijk. Je kunt Dennis een hele poos bezig houden, maar nooit totaal van zijn doel afhouden. Een kwaliteit, die hem menig 5-gamer en doorgaans de winst oplevert. Olaf Stolwijk was niet alleen met afstand de jongste speler; hij was met straatlengtes voorsprong ook de meest begenadigde speler. Hij liet elk denkbaar stuk gereedschap zien om in de landelijke seniorencompetitie zijn opwachting te maken. Techniek uit het boekje, veerkracht, doorzettingsvermogen en creativiteit. Ja, het was genieten in Hazerswoude. O ja, Rutger, de frisdrank werd in een zeer bekend formaat glas van de Zweedse inbusgigant geschonken. Onze penningmeester had er Dagobert Duck-iaanse visioenen bij gekregen; wij slechts dorst.

Tegen Papendrecht brachten we het er een week later aanmerkelijk beter van af. Dat mocht ook wel, want na de - ingecalculeerde - verliespartijen van de week ervoor konden we een fatsoenlijk resultaat prima gebruiken. En met 7 - 3 kwam dat resultaat er ook. Bram, Dennis en Edwin wonnen elk 2 partijen. De één wat makkelijker dan de ander, maar niet minder knap. Bram en Dennis voegden er nog een nuttig punt uit het fatsoenlijk gespeelde dubbelspel aan toe. Volgende week zien we de heren uit Papendrecht nog eens i.v.m. de verplaatste wedstrijd uit ronde 1. Eric voorspelde plaats te zullen maken voor kopman Johan Snoep. We zijn maar vast gewaarschuwd. Vooralsnog staat Xerxes 2 op de 4e plaats. Mmm… dat zouden wij ook wel willen.

N.B.  Bart, maak jij a.s. dinsdag a.u.b. een “bledje”? De gehaktballen bleken ver over de datum. Vraag maar aan Robert. Ook met mosterd waren ze goed voor degradatie.

Verslag team 4

Van onze verslaggever Laurens,

Een avondje heerlijk lachen, gieren en brullen....je bekijkt het speelschema, je ziet De Treffers (m) 1 en dan weet je al dat dat het resultaat zal zijn.. Het gebouw zal tot diep in de nacht schudden van het schaterlachen.. een avond waarvan je zeker weet dat de sportiviteit groots aanwezig is, een avond waarvan je zeker weet dat je een groot compliment krijgt van je tegenstander voor iedere mooie bal die je slaat... een avond waarvan je zeker weet dat de barman het druk zal krijgen, een avond waarvan je zeker weet dat hij lang gaat duren...zeker omdat je weet dat Arie, Anton en Maurice standaard drie kwartier te laat op komen dagen. Hoe dat komt....het zal vast de warming-up zijn in 'De Beer' of in een andere tent met allerlei smakelijkheden die de vrienden tijdens de lange rit naar Ridderkerk niet onbezocht kunnen passeren. Deze avond spelen we tegen de voor ons bekende Arie, Anton en Maurice. Een heerlijke potje tafeltennissen kunnen ze ook nog, dus je weet bij voorbaat al dat het een leuke avond zal worden. Nu nog een mooie overwinning en de avond is compleet, maar daarvoor zullen we zeker moeten knokken.

Het was vreemd om vedette Ruud op de reserve bank te zien zitten, al had hij er zelf niet zoveel problemen mee, met Rutger spelen is ook leuk. Onze opstelling was van te voren bepaald: Ward, Peter en Laurens mochten aantreden. Ward verkeerd in een vormdipje, Peter de puntenpakker, Laurens terug van vakantie en staat te popelen om weer te beginnen. Alle drie een doel. Ward zal hard werken om die verrekte vorm weer terug te krijgen en sowieso die verrekte 0 weg te werken. Peter heeft al 4 wedstrijden 2 punten gescoord, wil puntenpakker blijven en zal er alles aan doen om het constante niveau van 2 per wedstrijd vast te houden. Laurens staat na 1 wedstrijd 100%, hij zal er dan ook alles aan doen dit vast te houden.

Het ging gelijk op. Laurens startte voortvarend tegen Maurice, kwam niet in de problemen en zorgde voor de 1-0. Ward kwam te laat in de wedstrijd, won nog wel de derde game, maar moest de sterkere Arie feliciteren. Peter leek eenvoudig Anton te gaan verschalken, maar pas op met Anton weet je het nooit. Hij kan als de beste een wedstrijd kantelen en zo in vijf games winnen. Game drie ging hij anders spelen, Peter kreeg moeite met zijn sterke spinballen en game drie ging dus naar Anton. Gelukkig herpakte Peter zich en was hij heer en meester in de vierde game. Het dubbel was een experiment. Goh laten wij eens samen dubbelen...en zo stonden Ward en Laurens voor het eerst samen achter de tafel. Zo eenvoudig, Ward is links en Laurens rechts, daardoor hoefde er niet te worden gewisseld van positie. Voor Laurens was dat toch ietwat vreemd en soms wilde hij dan ook gaan lopen na zijn slagbeurt. Een dubbelpartij die goed aanvoelde, maar die we net in vijf games verloren. Toch jammer want we hadden de hele wedstrijd eigenlijk goed onder controle en stonden in de derde game zelfs op matchpoint. 2-2 dus in de rust.. althans voor rust was geen tijd, Ward stond al weer klaar achter tafel, want hij was er klaar mee...weg met die 0 en sleepte zo het derde punt binnen. Laurens had 1 game nodig om te wennen aan het spel van Anton, vervolgens kwamen er drie games die allen net de kant van Laurens op vielen. Peter sloeg zich helemaal stuk op de het spel van Arie. Met zijn spinballen was niks mis, maar Arie bracht deze iets te vaak terug op tafel waardoor Peter de meeste fouten maakte en zo Arie moest feliciteren. Ward probeerde zijn winst voort te zetten, alleen tegen Anton is dat best lastig en zeker als je niet in beste vorm bent. Hij won de tweede game met 15-13, maar kon dit helaas niet doorzetten. Maar ach het doel was bereikt, de stijgende lijn ingezet, deze week weer een wedstrijd. Zodra de vorm terug is, weten we allemaal dat de tegenstander zijn/haar borst(en) nat kan maken. Peter stond op 1 gewonnen en 1 verloren en moest dus van Maurice winnen om zijn doel van 2 te bereiken. Hij liet er dan ook geen twijfel over bestaan en won in drie games van Maurice. Maurice was de hele avond ook niet echt in beste vorm, maar liet dit nauwelijks merken en speelde zijn wedstrijden zonder enig gemopper of gevloek keurig uit. Is dat bijzonder? Nee, maar wel bewonderingswaardig en een voorbeeld voor menig speler. De stand 5-4 in ons voordeel, aan Laurens de eer om tegen sterspeler Arie de overwinning binnen te slepen. Het was niet de eerste ontmoeting tussen Arie en Laurens. Met deze voorkennis en het aandachtig bestuderen van de wedstrijden van Arie tegen Ward en Peter, hadden Jaap en Laurens precies bedacht hoe moest worden gewonnen. Zonder twijfel, hard en geplaatst moest er gesmasht worden. Dat deed Laurens in game 1 en 2 voortreffelijk en het leek er op dat Laurens er snel met de winst vandoor zou gaan. Toen won Arie game 3 te eenvoudig met 3-11 en was Laurens even op zijn plaats gezet. Gelukkig liet Laurens zien stappen te hebben gemaakt, schakelde weer om en zette het voortreffelijke spel uit game 1 en 2 voort....Het doel was bereikt, weer een hattrick :-) Een mooie en nodig 6-4 winst! Dat houdt ons in een spannende poule, waar alles dichtbij elkaar staat op een keurige tweede plaats. Het spel was voorbij, maar de avond ging door tot diep in de nacht...........

Robert bereikt finale van de D-meerkampen

Van onze verslaggever Robert,

Vorige maand speelden Patrick en Robert de kwartfinale van de D-meerkampen. Patrick ging als derde door naar de halve finale, Robert werd op onderling resultaat uitgeschakeld en was tweede reserve.

Aangezien Patrick wat sukkelt met z’n schouder en hij, gelet op het aankomende kampioenschap, geen risico wilde nemen, heeft hij zich, tot zijn grote spijt, afgemeld voor deze halve finale. Omdat er nog twee andere afvallers waren, werd Robert afgelopen zaterdagavond gebeld met de mededeling dat hij mee mocht doen aan de halve finale, in Apeldoorn.

Uiteindelijk waren er twee zevenkampen waarbij de invallers in de Robert’s poule zaten. Ritchie van Lier en hijzelf.

Robert mocht beginnen tegen Paul Bakker. Paul is al in de vijftig maar (of beter gezegd ‘en’) speelt zeer bekeken. Vrijwel elke spin werd op het lichaam van Robert gespeeld die daardoor redelijk kansloos was. Na de 1-1 in games deed Paul er een schepje bovenop en nam Robert wat gas terug (er moesten nog meer potten worden gespeeld waar meer kans was op een overwinning), resulterend in gamestanden van 11-3 en 11-4.

In de tweede partij van de dag moest worden gespeeld tegen Cedric Scappaticci. Cedric had in de vorige ronde nog van Patrick gewonnen dus Robert was gewaarschuwd. Cedric ging volop in de aanval, resulterend in een eenvoudige zege van Robert in de eerste game. Vervolgens ging Cedric uit een ander vaatje tappen en viel nog sporadisch aan. Een geweldige schuifpartij ontstond  (Ruud zou jaloers zijn) en beide spelers weigerden aan te vallen. Uiteindelijk won Robert in de vijfde game met een ruime 11-9.

Als derde tegenstander stond Marcel Vollebregt van de Salamanders op het programma. Robert ontwikkelt zich de laatste tijd als angstgegner voor Marcel, ook in de eerste ronde was Robert veel te sterk. Ook nu was Robert veel beter of misschien wel veel slimmer. Marcel berichtte na afloop dat hij had verzuimd de vorige keer te noteren wat Robert’s zwakke kanten waren. Dat was dus een verschil met Robert die, voorafgaand aan de wedstrijd, nog even had opgezocht hoe tegen Marcel te spelen. Het pakte uit zoals verwacht: een eenvoudige 3-0 overwinning.

De vierde partij was tegen Matthieu Wegh van Taverzo. In de eerste ronde had Robert eenvoudig gewonnen (waarschijnlijk z’n eerste overwinning op Matthieu ooit), in de kwartfinale was Matthieu te sterk en mede daardoor als poulewinnaar naar de halve finale gegaan. De database bood weer uitkomst, en het geluk in de laatste game was ook aan de zijde van Robert. Na een 1-1 tussenstand en een 7-3 achterstand in de derde game zag het er wederom niet goed uit. Robert begon met iets meer druk te spelen en kwam terug tot 8-8. Matthieu mocht serveren en serveerde twee (!) keer fout. Dat buitenkansje liet Robert zich niet ontnemen. In de vierde game was hij iets fortuinlijker dan Matthieu en met 3 uit 4 gloorde de finale.

Tegen Bas Wrekenhorst boekte Robert in de kwartfinale een zeer eenvoudige overwinning, hoe anders ging het nu. Bas speelde met heel veel druk en had met zijn service ook indruk gemaakt op de eerste tegenstander van Robert die hierdoor verloor. Binnen zeer korte tijd stond er een 2-0 achterstand op het formulier. Een van de laatste twee partijen moest worden gewonnen om door te gaan naar de finale en niet afhankelijk te zijn van de resultaten van anderen. Robert zette nog ’s aan, veranderde iets van speelstijl en dit resulteerde in drie gewonnen games.

In de laatste partij van de dag was de andere reserve Ritchie van Lier de tegenstander. Hij had duidelijk nog een punt nodig en was net iets feller en scherper dan Robert. Doordat Robert verloor en Cedric van Marcel won, werd Ritchie vierde in de poule en mag, samen met Paul, Bas en Robert binnenkort uitkomen in de finale van de D-meerkampen. Als bonus mogen de finalisten zich ook inschrijven voor de eerste ronde van de C-meerkampen die eind volgende maand wordt gespeeld.