Geen DAT (2)

Van onze verslaggever Ernst,

Het belang van trainen is dan toch maar weer geleverd.
Laatste wedstrijd en dan is Ernst eindelijk van die NUL af.
Jan gaf op de laatste!!! DAT de tip: tijdens de wedstrijd moet je de tevenstander willen opvreten!
Waarschijnlijk had tegenstander twee nog meer trek en bleef het bij die ene winstpartij.
Gelukkig won Remco ook een pot en was de dubbel van ongekende grootsheid (we hadden zonder die twee randballen van mij op 9-7 ook echt wel gewonnen) en dus een verdiende 3-2 overwinning.

Zo, nu mag Ruud of Robert wel weer :)

Laatste (!!!) DAT

Van onze verslaggever Ernst,

Daar ga je dan. Met veel enthousiasme op naar de laatste(!!!) DAT. Een ieder die de site, en met name de standen incl. percentages leest, weet dat dat voor sommige spelers uiterst noodzakelijk is.

Uit de auto stappend zie ik een bekende vierwieler stoppen. Jan stapt vrolijk op mij af en is blij dat hij de laatste (!!!) DAT kan meemaken. Na een paar minuten kijken wij elkaar wat vertwijfeld aan: het is wel errug stil.
Toch maar eens op de telefoon kijken. Eén gemiste oproep van John en een appje: door het grote aantal afmeldingen gaat de training niet door…
Geen laatste(!!!)DAT? Tuurlijk wel!

Er staat namelijk bij Jan nog steeds een hele grote blokhut met daarin een tafeltennistafel! Jan, bedankt voor de laatste(!!!) DAT van het jaar.

Vetput of een ster?

Van onze verslaggever Robert,

Het was een hectische week voor de mannen van HBM/Taveri voorafgaand aan de wedstrijd tegen Van Herwaarden uit het Brabantse Veghel. In de vorige wedstrijd raakte Bram in z’n eerste partij geblesseerd en het zag er niet naar uit dat hij zou kunnen spelen. Aangezien team 3, 4 en 5 niet meer bestaan en team 2 ongelukkigerwijs ook op zaterdag moest spelen, was er maar één mogelijke vervanger: Sami Jassim, supersub van team 2 en kopman van het eerste duoteam. Een net zo exotische naam als de nieuwe sterspeler van Salamanders (Jamshid Sedigh) en vooruit, wellicht een iets minder niveau. Toch heeft Sami in het verleden bewezen altijd wel een potje als invaller te kunnen winnen, op welk niveau er ook wordt gespeeld.

Sami was echter verhinderd en dus rustte er een zware taak op coach Rutger: waar is een goeie derde man te vinden?

In eerste instantie ging het gerucht dat Rutger eindelijk zelf weer het bat ter hand zou nemen maar toen hij tijdens de DAT (DinsdagAvondTraining) schitterde door afwezigheid, kon er snel een streep door deze optie: Rutger staat namelijk bekend om zijn ultieme voorbereiding. Langzamerhand was het duidelijk dat Patrick en Robert samen de kar moesten trekken. Om hen fors te motiveren had Rutger aangeboden om het diner in een fatsoenlijk etablissement te betalen bij het behalen van minimaal drie punten. Mocht deze missie falen, dan zou de vetput bij de plaatselijke frietkot in Veghel worden bezocht, voor eigen rekening.

Maar toen gebeurde het ongelooflijke: Bram belde zaterdagochtend en informeerde naar de voorgenomen vertrektijd. Of 13.00 uur niet wat later kon, dan kon hij met de vrouw nog even op stap en zou hij ook in de bolide plaatsnemen. Niet als toeschouwer maar als speler!

De teamapp ontplofte daarna en Rutger stelde direct de eisen voor het betalen van het diner bij: vier punten moesten er worden gewonnen. Rutger is niet alleen iemand van de ultieme voorbereiding, ook het aangaan van risicoloze weddenschappen is hem niet vreemd.

Na een voorspoedige reis naar Veghel (dat voor het gevoel net zo ver als Tegels ligt), kwamen we 20 minuten voor aanvang bij de zaal aan. Net voldoende voor een goede voorbereiding. Een prachtige zaal, een zeer mooie kantine maar beide ruimtes wel goed gescheiden door een dikke glaswand. Om het publiek toch het idee te geven dat er interactie mogelijk was, werden verdriet en blijdschap na een prachtig punt of een tactische blunder door een enkele speler luidkeels met de omgeving gedeeld.

Ging het, behalve om het niveau van het diner, nog ergens over? Nee, niet echt. Van Herwaarden is lijstaanvoerder en wil kampioen worden; de Ridderkerkers voelen zich verplicht om, zoals tegen iedere tegenstander, hun uiterste best te doen en dit kampioenschap zo lang mogelijk uit te stellen.

Patrick begon tegen Bjorn Pluim, de Benjamin van Van Herwaarden. Patrick kwam knap op voorsprong, maar verloor ook game drie en vier. Patrick was dit seizoen geen ster in het winnen van vijfde games maar de winst vorige week in de vijfde game tegen Tegel Ron Giesen zou wellicht een ommekeer zijn. En toen Patrick ook de vijfde game won, was het voorgerecht bijna binnen.

In de derde partij van de dag begon Bram uiterst slecht tegen Bart van Meurs. Slechts 7 punten in de eerste twee games. Het leek wel alsof Bram geen trek in eten had. Enkele tactische aanwijzingen van zijn teamgenoten (de coaching van Rutger was opvallend afwezig) resulteerden in 2x gamewinst en een 10-6 voorsprong in de derde game; de helft van de maaltijd was al bijna binnen. Bart liet zich echter van z’n beste kant zien en sleepte met 14-12 toch nog de partij uit het vuur.

Het dubbelspel moest het tweede punt en de helft van de noodzakelijke oogst opleveren. In de heenwedstrijd hadden Patrick en Robert nog zeer onfortuinlijk in vijven verloren, nu speelden ze hun beste dubbel van het seizoen. Alleen op het einde van de derde game haperde het even, voor de rest werd de tegenstander volstrekt kansloos gelaten. Rutger werd al wat pips om de neus.

Een simpele rekensom leerde dat het gewonnen dubbel net dat ene extra puntje betekende ten opzichte van de 7-3 nederlaag in de thuiswedstrijd. Een 6-4 nederlaag, daarmee deden we onze plicht in de kampioensstrijd en verdienden we ook nog ’s een heerlijke gratis maaltijd.

De tegenstander weigerde echter mee te werken. Het niveau van alle partijen was hoog, het puntenverschil vaak miniem, maar de gehaaidheid, vastberadenheid, ervaring of wellicht talent, het was bij Bjorn en Bart net even meer aanwezig. De 2-2 tussenstand, bereikt na ruim 2 uur spelen, resulteerde uiteindelijk in een 8-2 verlies. Patrick en het gewonnen dubbel verzorgden de Ridderkerkse punten, Bart bleef wederom ongeslagen en Bjorn diende slechts in Patrick zijn meerdere te erkennen. Robert en Bram brachten veel, maar niet voldoende.

Na een bittergarnituur, vakkundig klaargemaakt door de bardames Nancy en Nicole, en een hete douche dropen de mannen af. Slechts de forse overwinning van Rega op Salamanders (9-1) kon nog voor een beetje emotie zorgen. Gelukkig was het kampioenschap nog steeds niet beslist. Rutger was opvallend goed gehumeurd.

De stand:

Via aanwijzingen van een van de vele vriendinnen van Patrick (sinds hij vrijgezel is heeft hij echt in ieder stadje...) kwamen we uit bij Cafetaria De Bunders, ‘waar Veghel zijn friet haalt’, aldus hun website.

We zouden de twee dames te kort doen als we zouden klagen over de kwaliteit van het eten. Maar het was natuurlijk wel anders dan we hadden gehoopt. Tijdens het eten was de blik al weer snel gericht op de volgende wedstrijden. Rutger werd genegeerd omdat hij het verdere programma niet paraat had. Hij bleef volhouden dat we zouden eindigen met een uitwedstrijd terwijl een beetje volger weet dat we een vrij weekend hebben, gevolgd door de uitwedstrijd tegen Salamanders, de NTTB-beker in hetzelfde weekend en de thuiswedstrijd tegen Rega waar op de laatste zaterdag van november het kampioenschap wordt beslist. Omdat we ons hebben voorgenomen om als vijfde te eindigen en Tegel Gerard van der Ark in z’n eentje De Sprint wederom vloerde, zijn we verplicht om minimaal het resultaat van Rega tegen Salamanders te evenaren. Vervolgens kunnen we ons in december in alle rust gaan voorbereiden op het ultieme toetje van het seizoen: de Final Four van de NTTB-beker. Dan wordt het seizoen toch nog een maaltijd om nooit te vergeten!