Van onze verslaggever Ruud,
Afgelopen week was niet mijn beste beurt voor Taveri.
Allereerst moest er op donderdag een wedstrijd gespeeld worden tegen Xerxes. Door mijn zakelijke verplichtingen werd mijn aanwezigheid verlangd bij het ABN AMRO toernooi, waar ik de wedstrijden van Murray en Sijsling mocht aanschouwen. Ook niet verkeerd.
Gelukkig hebben wij supersub Rutger in de gelederen, dus hoeven wij ons geen zorgen te maken over de bezetting van het team. Uiteindelijk wist het taaie team van Xerxes een 6-4 overwinning te halen. Ward wist er 2 te pakken, Rutger en Peter slechts 1.
Ten tweede was het mijn beurt de bar te bemannen op vrijdag. Ditmaal geplaagd door huiselijke verplichtingen kon ik daar ook niet present zijn. Pogingen om de dienst te ruilen hebben niet gebaat. Ik hoop dat er een spontane vrijwilliger is opgestaan, die mijn dank verdient.
Kortom, ik heb wat goed te maken…
Van onze verslaggever Laurens.
De eerste twee wedstrijden van team 3 zijn gespeeld. Pitt was de eerste opponent, Bart was verhinderd en/of geblesseerd en daarom mocht Ward zijn plaatsje invullen. Dennis was verreweg van topvorm, maar sleepte toch twee puntjes binnen. Laurens als nieuweling in team 3, debuteerde voortvarend in de 2e klasse met een vlotte 3-0, één punt voor hem dus en daar bleef het ook bij. Hij kon goed meekomen, maar wist net geen games meer te winnen. Ward laat al een tijdje hele mooie pieken en minder mooie dalen zien. Deze avond wist hij ook niet zijn beste niveau te halen, maar hij bleef vechten en sleepte dus ook een punt binnen. Een betere start was gewenst, maar 4-6 was toch wel een terechte score gezien de prestatie van team 3 op deze avond. Gelukkig waren er de overheerlijk gehaktballen en het donkere bier, die toch een lach konden toverden op het gezicht van de Taverianen.
Onze tweede opponent was Papendrecht. Bart weer redelijk hersteld van zijn blessure kon er weer bij zijn en gezien de matige start moesten we wel in de sterkste opstelling aantreden. Althans voor hoever je de opstelling sterk kan noemen. Op papier is HBM-Taveri 3 met Dennis en Bart als vedettes in de TOPklasse zeker een sterk team. Maar in de praktijk stuntelen deze vedettes nogal met de vorm. De vormcrisis van Dennis was al een tijdje duidelijk en zeker in de oefenwedstrijd tegen de geroemde toppers van team 4 in de schijnwerpers gezet. Het materiaal schijnt grotendeels de oorzaak te zijn, maar ook de forehand topspin vertoont enige scheurtjes in uitvoering. Een mopperende Dennis kende ik nog niet. De stijgende lijn is er, de puntjes ook, maar Dennis zou in deze klasse toch goed moeten zijn voor hattricks. Dat verwacht ik dan ook in het verdere verloop van de competitie :-). Tja en dan wordt het nog erger als de tweede steunpilaar Bart ook scheurtjes toont. Weliswaar redelijk hersteld van zijn blessure, maar mede daardoor ontbreekt er enig wedstrijdritme en ook hier weer lijkt nieuw materiaal een groot aandeel te hebben in een prestatie ver beneden kunnen. Dat hij hier eigenlijk ook drie puntjes moet pakken weet hij zelf als de beste en als dat dan niet lukt is dat behoorlijk frustrerend. Naast deze twee steunpilaren moet Laurens de kar trekken, vooral om het positieve moraal in het team te houden. Als debutant in de 2e klasse moet hij vooral wennen aan het nieuwe niveau en is hij blij als hij enige puntjes binnen kan sprokkelen. Wel kan hij na twee wedstrijden best goed meekomen en komt hij nu nog net een fractie te kort om de partijtjes in winst om te zetten. De competitie is nog jong, er wordt fanatiek getraind tijdens de DAT, de winstpartijen komen vanzelf. Met dit verhaal komt een 2-8 verlies dus niet als verrassing. Donkere wolken zijn er nog niet, maar de score van 6 punten uit twee wedstrijden is zeer matig. Aanstaande vrijdag de eerste thuiswedstrijd tegen DHC. Een team 3 in goede vorm is nodig om met een uitstekend resultaat de matige prestatie van de eerste twee wedstrijden weg te werken. Prisca komt ons aanmoedigen en misschien helpt het ook wel als Helma komt met Luuk en Marieke....Alle andere supporters kunnen zich om Bart ontfermen.
Van onze verslaggever John,
De gemiddelde bezoeker van de Taveri website heeft mij er al jaren naar gevraagd: waar blijven de verslagen van het alom geprezen team 2? Na een paar valse beloftes in het jaar 2013 is het misschien een leuk idee om toch eens in 2014 wel een paar stukjes in te sturen. Zo gezegd, zo gedaan en met momenteel een pappadag op de dinsdag was de gelegenheid perfect om even een kwartiertje een stukje in elkaar te flansen.
Even een samenvatting van de voorgaande seizoenen: iedere keer lijkt ons team gedoemd om te degraderen, maar uiteindelijk lijkt de schade na een aantal wedstrijden behoorlijk mee te vallen. Bovendien hebben we al regelmatig wat kampioenskandidaten behoorlijk met de schrik vrij laten komen. Kortom: team 2 is hard op weg een stabiel team in de hoofdklasse te worden. Helaas was de najaarscompetitie al een klein beetje in mineur geëindigd. We hadden de vierde plaats net misgelopen en omdat Marco steeds meer last van een blessure in de schouder kreeg moesten we steeds vaker een beroep doen op invallers. Waarvoor dank allemaal!
In dit voorjaarsseizoen is Carlo als versterking teruggehaald van team 1. Marco tobt nog steeds met de schouder en dus mochten de andere mannen het bal openen tegen ATTC; een van de tegenstanders in de najaarscompetitie. Destijds sleepten Marco, Dennis en John er net geen gelijkspel uit. De vraag was natuurlijk hoe de nieuwe opstelling invloed zou hebben op de uitslag. ATTC heeft een lastig team: Gideon beweegt niet veel, maar heel extreem veel balgevoel en een snelle beweging, Kornelis is zo vast als een huis, maar kan ook behoorlijk aanvallen als het nodig is en Ricardo is een noppenspeler die dat zelf soms vergeet en dan met 200 km/uur tegen balletjes begint te rammen. Als het dan tegenzit gaan ze dan ook nog eens raak.
Duidelijk werd op deze avond dat de vorm bij de Taverianen nog niet aanwezig was. Bovendien speelde het net vaak een beslissende rol in bepaalde games en wedstrijden en dat viel zeker niet altijd de Taveriaanse kant op. Sam kon in geen enkele wedstrijd een duidelijke vuist maken en leek iedere bal net te laat te zijn, tot zijn eigen frustratie. Carlo had duidelijk wat onder de leden en leek met zijn gedachten meer in zijn bed dan in de zaal te zijn en mocht naar huis met de meest negatieve score: negen games verloren, nul gewonnen. John speelde wat beter en won van Gideon en Ricardo, Kornelis bleek te vast en niet onder de indruk van het aanvallende spel. Marco werd nog ingezet voor het dubbel en dat leverde bijna nog een punt op. Met iets meer fortuin was die naar Taveriaanse kant gegaan.
Een 8-2 verlies dus. Auw.
Van onze verslaggever Robert,
Gisteravond mochten de mannen van team 1 in alweer de derde wedstrijd van het seizoen naar Barendrecht om uit te komen tegen de heren van Taveba. Van te voren weet je dan al dat er op het scherpst van de snede zal worden gestreden maar dat de tegenstanders elkaar respectvol behandelen en dat er ook tijd is voor een dolletje tussendoor. In deze prachtige ambiance waar het thuispubliek oog heeft voor beide spelers maar net even wat harder klapt voor de ‘eigen’ spelers, was het aan Patrick, Bram en Robert om zo weinig mogelijk punten te verspelen. Maar ja, de historie leert dat uitwedstrijden tegen Taveba altijd lastig zijn.
Taveba had vantevoren de wedstrijd al helemaal dood geanalyseerd en was van plan in de sterkste opstelling aan te treden (zo werd ons al enkele weken geleden via een betrouwbare bron medegedeeld). Kees Molenaar meldde zich echter ’s ochtends ziek af en Peter van Vuren werd opgetrommeld om te spelen. Volgens Taveba een verzwakking, volgens Taveri niet. Feit is wel dat de zieke Kees wel als aandachtig toeschouwer aanwezig was en het keurig tot 12 uur ’s avonds volhield...
De laaste ontmoeting van team 1 tegen Taveba dateert van najaar 2011 waar Robert 0 uit 6 scoorde, Patrick 5 uit 6 met één keer verlies tegen John Yap. De invallers Dennis en Carlo waren samen goed voor 1 punt.
Nog meer feiten:
• Op maandagavond competitie spelen is niet leuk. Zeker Robert heeft daar een bloedhekel aan
• Bram speelde in de eerste klasse vorig seizoen ook tegen Taveba en verloor van John Yap
• Robert had volgens Patrick nog nooit van Peter van Vuren en John Yap gewonnen. Robert wist zelf dat hij slechts één keer van René van Dijk had gewonnen maar dat was lang geleden én met behulp van een tactische materiaalzet
• Taveba ging uit van een 5-5
• Rutger was ook toeschouwer maar zag na de winst in het dubbel dat de overwinning niet meer in gevaar zou komen en vertrok tijdig huiswaarts
Patrick opende tegen Peter van Vuren en was in de eerste twee games op het einde net iets scherper waardoor de basis van deze eerste individuele overwinning al snel was gelegd. Tegen René van Dijk was hij met name in de eerste twee games (2-11 en 4-11) weergaloos maar hij verslapte in de derde game (of dwong René dat nou af?). In de vierde game werd weer een tandje bijgeschakeld en werd ook deze overwinning veiliggesteld. Tegen John Yap had Patrick het zwaar, heel zwaar. John liet hem niet in z’n spel komen, blokte goed op het aanvallende spel van Patrick en wist Patrick zelfs naar achteren te dwingen. Een verdiende overwining voor John.
Deze zelfde John had moeten verliezen van Bram. Bram speelde met name in game 2 en 3 fantastisch. Als de bal maar een paar millimeter te hoog werd geretourneerd, werd deze loeihard afgemept. In de vierde game ging de strijd meer gelijk op en verprutste Bram zeker vier matchpoints. John ontsnapte en won vrij ruim de vijfde game. Tegen René verloor Bram weliswaar de eerste game maar de volgende drie games speelde Bram minder gehaast en won overtuigend. Ook tegen Peter van Vuren was Bram duidelijk de betere speler. Ook twee punten voor Bram.
Robert begon tegen René van Dijk. Niet zijn speler, Robert is vrijwel altijd geheel kansloos.. De opdracht was derhalve duidelijk: lekker warm worden, een paar mooie rallies maken en af en toe een punt maken. Dat lukte want de partij duurde ruim vijf minuten langer dan de meest optimistische inschatting van Robert. Wel een duidelijke 3-0.
In de tweede partij tegen John was Robert in de eerste game niet scherp, hetgeen resulteerde in een nipt verlies. De volgende games lieten een ander beeld zien. Robert verdedigde scherp en nam ook regelmatig het initiatief over. John durfde weinig meer en Robert scoorde meer en meer directe punten met z’n forehand-aanval. Drie games op rij voor Robert.
In de partij tegen Peter van Vuren kopieerde Robert de eerste game van Patrick. Op 9-9 twee keer scherp zijn. Na enkele tactische aanwijzingen van Bram verloor Robert kansloos de tweede game. In game drie en vier had Robert de volledige controle over de partij. De punten die Peter maakte werden veroorzaakt door fouten van Robert die af ten toe de ballen te mooi wilde maken. Maar de verdediging stond als een huis en de aanval liep vaak gesmeerd.
Omdat ook het dubbel van Patrick en Robert succesvol was, eindigde de avond in een 3-7 overwinning. Iedereen twee overwinningen dus ook qua percentage staan we gelijk, zo liet Bram na afloop toch zeker drie keer weten.
Nu bijna vier weken rust (waarom eigenlijk?) en dan op vrijdag 7 maart thuis tegen Pecos.
