Handhaving

Details

Published on Monday, 29 April 2013 07:39

Hits: 1235

Van onze verslaggever Robert,

Afgelopen vrijdag was het een belangrijke avond voor team 1. Een grote uitslag tegen degradant Shot ’65 was nodig voor handhaving. Hoe groot de uitslag moest worden, was op voorhand niet bekend. Concurrent voor degradatie Pecos moest tegen kampioen Avanti en van Avanti was bekend dat ze niet in de sterkste opstelling zouden spelen.

De opdracht was eenvoudig: twee punten meer scoren dan Pecos en handhaving was een feit. Omdat de invaller van Avanti geen wedstrijd won, scoorde Pecos vier punten. Derhalve moesten er in Ridderkerk zes punten tegen Shot ’65 worden gescoord om handhaving te bewerkstelligen.

Dat lukte gelukkig. Bram was net terug van een vakantie, voelde zich fit zodat aan Carlo werd gevraagd of zijn invalbeurt kon worden geskipt. Carlo reageerde zoals mocht worden verwacht: volwassen!

Patrick was eindelijk in goede doen en scoorde z’n eerste hattrick van het seizoen. Robert was zoals de afgelopen weken: dramatisch. Alleen tegen Mandy werd er gewonnen waardoor er een 8-2 score werd behaald. Voldoende, meer ook niet.

De grote beurt

Details

Published on Wednesday, 24 April 2013 14:30

Hits: 1567

Van onze verslaggever Bart,

Zo, eens even een klein onderzoekje op de site gedaan en tot de al verwachte conclusie gekomen dat het dramatisch gesteld is met het aantal verslagen van team 2. Nu gaat het sowieso niet erg denderend deze competitie, maar twee verslagen na negen wedstrijden is wel heel erg karig, zeker wanneer je weet dat een ervan ook nog eens een drieluik is.

Drieluiken, daar gaan we eens wat dieper op in. Aangezien Edwin heeft beloofd om een duoverslag van de afgelopen twee wedstrijden, tegen Phoenix en Taverzo, te zullen schrijven, blijven er voor mij drie duels over. Diep graven in het onvolprezen competitieboekje leert dat het om de avonturen tegen Phoenix uit, Xerxes thuis en FRM uit gaat. Tevens kun je drieluiken goed bestuderen, wat weer in het verlengde ligt van de optische grapjes uit vorige verslag. De beste kunstenaars verwerkten er namelijk leuke optische trucjes in.

Zoals het met drieluiken altijd het geval is, bestaan deze uit drie onderdelen. Het klassieke voorbeeld van een drieluik, ook wel triptiek geheten, is dat van een schilderij op drie houten panelen. Hierbij zijn de buitenste panelen met het middelste paneel verbonden door middel van scharnieren. Deze buitenste panelen zijn even breed en samen net zo breed als het middelste paneel, zodat de triptiek gesloten kan worden.

triptiek

Overigens zijn er uiteraard ook meer dan drie panelen mogelijk, maar dan wordt dit een polyptiek genoemd, waarvan onderstaande met afstand de fraaiste is. Te aanschouwen in Gent en zeer de moeite waard om eens wat dieper op in te gaan. Echter, het leek ons niet te bedoeling om nog langer te wachten met een actueel verslag van de afgelopen maand…

Het Lam Gods

Drieluiken, je kunt er zo een boek over schrijven, maar nu dient het vooral als vulling van de website, want wat er allemaal is gebeurd met de drie pingpongbalkunstenaars in de drie wedstrijden waarover het zou moeten gaan, is redelijk in de vergetelheid geraakt.

De uitwedstrijd tegen Phoenix in Delft leverde de verboden uitslag op, die ook eens nog te wijten was aan het figuur dat als enige echt een naar gevoel overhoudt aan een dergelijke score. Dennis speelde als vanouds solide en had het slechts één partij lastig. Het dubbelspel was een koekie en ook Edwin leek op een hat-trick af te stevenen. Helaas haperde de motor tegen de meest getalenteerde doch wildste opponent. Met een 8-1 tussenstand lag alle druk op de schouders van Bart en dit werd hem te veel. Aan de andere kant was het al geen beste avond voor hem, want er werd slechts ternauwernood gewonnen van het enige meisje – al dacht Bart eerst aan Koko Hoekstra – dat we zijn tegengekomen deze competitie.

Dan de zogenaamde kraker tegen Xerxes. Xerxes, een legendarische naam, maar niet in het tafeltennis (het zijn dan ook geen Faas, Coen en Willem). Waar Dennis het in de uitwedstrijd volledig liet liggen, was het deze keer Edwin die geen potten kon breken – en winnen. Een 5-5 gelijkspel was derhalve een teleurstellende uitslag en ontnam ons elke reële kans op de zo vurig gewenste titel. Echter, wij geven pas op als het mathematisch niet meer mogelijk is.

Dan de volgende avond, nou ja, nacht werd het dus weer. In Rijswijk tegen FRM bedachten we dat zowat alles in ellenlange vijfgamers gespeeld moest worden, zodat met name Dennis en Edwin wederom extreem laat thuis waren. Wanneer schaffen ze doordeweekse uitwedstrijden eens af? Het gaat helemaal nergens over, zeker niet als je de volgende dag gewoon moet werken. Hoe dan ook, Dennis wederom degelijk, een vertrouwde hat-trick. Edwin leek ook een mooie avond tegemoet te gaan, maar om nog immer onduidelijke redenen verloor Anti twee wedstrijden. Waar zijn de oorzaken verstopt? En dan het volgende probleemgeval. Een nieuwe trend is geboren: de eerste twee games winnen en het vervolgens niet meer weten. Dit overkwam Bart zelfs bijna twee keer deze avond, maar gelukkig kon een tweede zeperd, ondanks te volharden in een vooraf bekokstoofde, risicovolle tactiek, voorkomen worden.

Uiteindelijk leverde de triptiek ons het schamele aantal van 20 punten op, totaal niet toereikend om ons heilige doel te gaan bewerkstelligen. Wat dan wel mooi is, is dat ik op de een of andere manier wel zowaar een stuk mag schrijven over wedstrijden waarin ik geen ruzie had, niet minstens twee wedstrijden verloor, niet zelf met de trein naar huis wilde of andere onzin aan de orde was. Die loden last heeft Edwin al menig keer op zich genomen, want je zult maar twee keer een verslag over de wedstrijden tegen die draken van Taverzo moeten schrijven, pffff, alle respect!

Tja, wat valt er verder nog te melden. Aangezien we in de eindfase van de competitie zitten, kunnen er reeds enkele conclusies getrokken worden.
Veruit de belangrijkste is dat we in deze samenstelling voor het tweede seizoen op rij tekort zijn gekomen om kampioen te worden. Echter, drie keer is scheepsrecht en er zijn belangrijkere zaken dan tafeltennis, zoals, ach, vrijwel alles. Alleen niet op het moment dat je achter de tafel staat!
Tevens hebben we ondanks de mindere resultaten, vooral veroorzaakt door de zwakke prestaties van Bart en het iets mindere spel van Edwin (Dennis, hoe speel je elk seizoen zo constant?) best wel heel erg veel lol gehad de afgelopen paar maanden. Vooral onderling, maar behalve met Taverzo ook zeker met de tegenstand.
Tot slot het allerbelangrijkste, de dierenkaarten! Of beter gezegd, de dierengeluiden. Het meest verschrikkelijke, gruwelijke, luide, de geluidsbarrière doorbrekende geluid is gelukkig menigmaal te horen geweest op de tafel naast ons. Bultrug, het was weer genieten!

De schrik van Laurens

Het mooiste geluid kwam echter van Dennis, die Laurens in de bergruimte de stuipen op het lijf joeg door een klein hondje na te doen. Ondanks dat alleen Laurens en Dennis dit gezien hebben, moet het hilarisch geweest zijn, aangezien zelfs de omstanders in de zaal op de grond lagen van het lachen. Maar, om in de sfeer van een drieluik te blijven, er is maar één superdier en dat is Olli! Wie kan hem nadoen?

Olli

Verslgen team 5

Details

Published on Monday, 22 April 2013 08:50

Hits: 1080

Van onze verslaggever Rutger,

Er is lang niets meer vernomen van het 4 sterren team van de donderdag en ik weet eigenlijk ook niet hoe dat komt. Gelukkig zijn er nog genoeg verslagen op de site te lezen van de teams die wel in actie zijn gekomen op donderdagen bij thuiswedstrijden dus daar ligt het niet aan. Om het toch een beetje goed te maken volgt hieronder een kleine impressie van een drieluik die in de periode 25 maart en 18 april is afgewerkt.

TOGB – Taveri 5, uitslag 4-6
Als ik even teruggraaf in mijn geheugen komen de koude rillingen nog bovendrijven, want dit was een wedstrijd op een maandagavond dat de winters in maart nog erg koud waren en ik braaf op het gewenste moment (vaak te vroeg) klaarstond om opgepikt te worden. Een snijdende oostenwind was mijn eerste tegenstander op dat moment bij het wachten op Laurens en Peter-Jan. In deze tijd is het lekker makkelijk om even de whatssapp te gebruiken om te vragen of ze nog zin hadden om langs te komen, want de gevoelstemperatuur was zeker onder nul. Met niet mis te verstane woorden werd dat duidelijk gemaakt dat er wat tempo gemaakt moest worden, want ik voelde me letterlijk in de kou gezet. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en toen maar op weg naar Berkel. Oja, daar aangekomen blijkt dat TOGB niet alleen tafeltennis is, maar ook tennis en voetbal. Gelukkig was het geen grote zoektocht, maar om nou te zeggen dat het fijn is om bijna 10 minuten in de waterkou met die oostenwind over het sportpark te rennen, niet dus. Uiteindelijk heb ik zelf niet zo’n hele fijne avond gehad tegen TOGB. Twee verliespartijen was mijn deel, omdat ik tegen muren speelde en niet het geduld kon opbrengen om de ballen uit te kiezen die allemaal terugkwamen. Laurens en Peter-Jan wonnen ieder twee en deden dat veel beter en het dubbel werd ook zowaar gewonnen. Een aangename verrassing deze avond was dat Robert nog even kwam kijken en dat was heel leuk.

Taveri 5 – PITT, uitslag 5-5
Deze tegenstander ligt ons eigenlijk niet zo. Het is namelijk de enige tegenstander die onder ons in de stand staat en waarvan we niet kunnen winnen als teamresultaat, heel gek. Uit werd er verloren met 6-4 en nu dus gelijk. Dit was de avond van Laurens. Hij won er weer eens drie en dat was voor de tweede keer. Peter-Jan heeft op dit moment een kleine dip. Hij weet helaas niet altijd een voorsprong vast te houden, soms zelfs een wat grotere voorsprong. Dit zal ongetwijfeld binnenkort weer goed komen. Hester is helemaal opgeleefd met haar nieuwe rubbers, de backhand is er weer en de forehand komt er ook weer aan en zeer degelijk en tactisch won zij haar eerste partij van deze avond. De rest van de avond zal ook best gezellig zijn geweest, want ik ben zelf deze keer op tijd naar huis gegaan.

Taveri 5 – TOG, uitslag 6-4
Het klapstuk van deze drieluik is toch voor het laatst bewaard. Een wereldprestatie noemde ik het na afloop en het is echte kicken als je een avond hebt dat je mee kunt doen tegen spelers die voor het kampioenschap komen en dat je gewoon minimaal gelijkwaardig bent in de partijen en uiteindelijk als team met 6-4 wint. Daar waar we dus tegen PITT die onder ons staan niet van kunnen winnen, is het dus blijkbaar wel mogelijk om tegen hogere teams wel op te bloeien. Niet alleen, omdat we niets te verliezen hebben, maar ook gewoon omdat we alle drie de ruimte krijgen om ons eigen spel te spelen en kunnen profiteren van de snelheid van de tegenstanders. Laurens won er weer drie, Peter-Jan eentje en ik won er twee. Grote kans dat DHC nu kampioen kan worden door het verlies van TOG tegen ons, maar het leuke is dat we dit ook kunnen beïnvloeden, omdat we de komende week nog naar DHC gaan.