- Details
-
Published on Tuesday, 02 July 2013 10:14
-
Hits: 1640
Van onze verslaggever Edwin,
Zaterdag 22 juni 2013. Voor de meeste mensen misschien een gewone zaterdag. Niet voor de jeugdleden van Taveri. De donderdag- en vrijdagjeugd maakte zich klaar voor de jaarlijkse clubkampioenschappen. Maar niet alleen de jeugd. Achter de schermen zorgde een aantal senioren ervoor dat de dag voor de jeugd een feestje ging worden. Zo zaten Jaap en Edwin ’s morgens al om 08.30 uur aan de koffie omdat ze om 9 uur bij de Makro de eerste klant wilde zijn. De nodige boodschappen werden gehaald. Wie Facebook in de gaten hield, zag ook dat Ernst en Patrick al ruim voor aanvangstijd van het toernooi onderweg waren naar de zaal. Zo ook Laurens en John, die de leiding hadden over het toernooi. Hoewel John al veel meer ervaring heeft met het leiden van toernooien, was te zien dat ook Laurens hier steeds meer in is gegroeid en met gemak het overzicht over het evenement behield. (Goed zo, “Lau”) Daarnaast waren Dennis en Robert onopvallend maar nuttig aanwezig voor toezicht en hand- en spandiensten. Een wedstrijd tellen, spullen verplaatsen, een aanmoediging, hier en daar wat opruimen, er is altijd wat te doen.
Hoeveel zin de spelers in hun toernooi hadden, werd snel duidelijk. Om 12.30 uur ging de zaal open om een alvast wat in te kunnen spelen. Om 12.35 waren alle 8 tafels al bezet. Het kan maar duidelijk zijn. Maar niet alleen de spelers kwamen massaal opdagen; ook de familie en vrienden stroomden in rijke getale toe om een kijkje te nemen in de Oosterhonk. Het is maar goed dat Ernst en Patrick er – inmiddels al een paar jaar - een bar-dubbel van maken.
Op uiterst sportieve wijze bonden de jonge gladiatoren de strijd met elkaar aan. Op alle tafels werd netjes getost (of de tegenstander kreeg de service zomaar aangeboden, dat mag bij zo’n toernooi natuurlijk ook) en bij sommige partijen was zelfs te zien dat de tegenstander zelfs per gewonnen game werd gefeliciteerd alsof het de complete winst betrof. Goed zo, Rowan. Geen betere speler dan een sportieve speler! Daarnaast kun je op een toernooi als dit ook aardig de vorderingen van een jaar training zien. Abdull serveert inmiddels zoals het hoort, Inga slaat makkelijk 5 maal een forehand diagonaal op tafel(en kopieert de batstand van haar vader) Matthijs begon als pingponger en tafeltennist nu, Rick glimlacht de hele dag (blijf dat maar doen, Rick. Het staat je goed.) en Loeka en Sanne snappen nog steeds dat plezier in het spel belangrijker is dan winnen. Bij de “meidentafel” was het moeilijk een foto te maken waar niet één van de speelsters lachend opstaat.
De einduitslag in de poule was volgens de ranking. Voor de favorieten was dit gedeelte van het toernooi misschien een “appeltje-eitje”. Voor de subtoppers leken er al wel finales gespeeld te worden. Een 3-2 voor Koen en Jelger, Gert en Rik, Björn tegen Abdull en Ruben tegen Alexander maakte duidelijk dat de verschillen in de praktijk kleiner waren dan op papier.
Wat ook een leuk verrassing was? De laddercompetitie kende nog geen winnaar.
Laurens legde het toernooi stil om een prijs uit te reiken, maar ja, aan wie?
“Wie staat er 2e?” …..Stilte…. “Wie staat er 1e?” Weer stilte….”Dan moeten we er maar om spelen.” En dus werd de zaal verbouwd tot een sportarena waar Luuk en Koen om de beker van de laddercompetitie speelden. Luuk kwam op 2 games voorsprong, waarna Koen de zaak knap gelijk trok. Uiteindelijk wist Luuk de 5e game te winnen en ging met de beker naar huis. Niet zijn enige, bleek later...
Terug naar het hoofdtoernooi. Na de poulewedstrijden kwamen de spelers terecht in groep A, B, C of de aanmoedigingspoule. In alle poules werd gestreden om elk punt.
Hoe zenuwslopend zoiets kan zijn, lieten Lars en Peter waarschijnlijk het beste zien. Op 9-9 in de 5e game veranderde de toch al spannende partij in een ware thriller. Het publiek (alle banken waren vol, er waren inmiddels staanplaatsen!) snapte dat om plaats 3 en 4 iets speciaals aan de gang was. Om beurten verloren Lars en Peter een punt. Een opslag in het net, een opgegooide bal niet raken, het zat er allemaal in. Met een enorme zucht van verlichting (en 13-11) trok Peter deze editie van de kleine finale naar zich toe. Het applaus was voor beiden.
Ricardo en Stefan, die om plaats 1 en 2 speelden en er ook een mooie partij van maakten, stonden met bewondering te kijken naar wat er een paar tafels verderop gebeurde. Stefan bleef dicht bij Ricardo in de buurt, maar Ricardo toonde net dat beetje meer scherpte om het punt te maken. De kampioen verlengde zijn titel.
Voor de statistieken nog de eindstand:
De nummers 1,2, en 3 van groep A,B, en C gingen met een beker naar huis.
Groep A:
1. Ricardo
2. Stefan
3. Peter
4. Lars
5. Jeftha
6. Ruben
7. Lorenzo
8. Thomas
Groep B:
1. Lucas
2. Luuk
3. Kenno
4. Jeremy
5. Alexander
6. Koen
7. Maurits
8. Gert
Groep C:
1. Rowan
2. Matthijs
3. Rik
4. Bob (stond ziek achter de tafel, maar stond er wel. Petje af!)
5. Sanne
6. Daniël
7. Björn
8. Loeka
En omdat echt iedereen in de prijzen kan vallen, werd er tussen de afvallers in de poule nogmaals gestreden om een beker. Deze ging dit jaar naar Jelger.
Aanmoedigingspoule
1. Jelger
2. Paul (telt fluitend een partij!)
3. Owen
4. Inga
5. Abdull
Na de prijsuitreiking hebben we met z’n allen nog smakelijk gedineerd met goudgele korstomhulde aardappeldelen, geflankeerd door edele tartaren van rund en ragout, met een kleurrijke dressing bereid uit van olie, ei, pinda en fijngesnipperde uitjes.
Door de grote opkomst paste het diner niet meer in de kantine, waardoor we in het eerste stukje van de zaal hebben gegeten. Uiteraard morste niemand wat. En opruimen is een koud kunstje, omdat 25 spelers meehielpen. Conclusie: Bedankt voor een prachtige zaterdag allemaal!
En omdat 1 plaatje nog altijd meer zegt dan 1000 woorden, volgt later deze week nog een fotoverslag. Als opwarmertje alvast een foto van alle prijswinnaars.
